Jeśli jedynym znakiem, który ostrzega o zagrożeniu, jest znak "uwaga, radar", to co to ma wspólnego z bezpieczeństwem?
Według opublikowanych ostatnio statystyk, w pierwszym półroczu tego roku na drogach zginęło o 1/5 mniej ludzi, niż w pierwszym półroczu 2012.
Rząd ogłosił, że to sukces radarowej nagonki. Czy rzeczywiście?
Po pierwsze, być może właśnie tyle wynosi wskaźnik zgonów w wyniku nadmiernej prędkości? Gdyby tak było, to liczba ludzi, którzy giną na polskich drogach, już za bardzo nie spadnie. Jedna piąta odpadła i na tym koniec. Wszak w zakresie infrastruktury na drogach innych, niż autostrady i ekspresówki, aż tak wiele się nie zmieniło. Dlatego należałoby poczekać z tryumfalnymi deklaracjami.
Po drugie, czy któryś z radarowych zamordystów dopuszcza do głowy myśl, że wprowadzenie rozwiązań innych, niż sieć radarów, przyniosłoby o wiele lepsze efekty?
Jeśli jedynym znakiem drogowym, który ostrzega kierowcę o zagrożeniu na drodze, jest znak informacyjny "uwaga, radar", to co to ma wspólnego z bezpieczeństwem? Jeśli na drodze ustanowiono ograniczenie do 40 km/h, bo w pobliżu jest szkoła, z której ostatnie dziecko wychodzi przed 15-tą, to jaki związek z bezpieczeństwem ma w tym miejscu radar, polujący na kierowców całodobowo? W jaki sposób podnosi bezpieczeństwo radar, który strzeże prędkości 50 km/h, na odcinku, gdzie ze względu na infrastrukturę (szerokie pobocza, pasy zieleni, oddzielające od chodników), spokojnie można by jechać siedemdziesiątką? Co wspólnego z bezpieczeństwem pieszych na pasach, ma radar, który każe zwolnić kierowcom nawet do 30 km/h. Żaden limit prędkości nie wymusi na piratach drogowych, aby respektowali pierwszeństwo pieszych. I jaki sens ma ustawienie radaru w miejscu, gdzie pieszy na przejściu pojawia się sporadycznie? Trzypasmówka, w koło pusto, a my suniemy dostojnie ze spacerową prędkością, "bo tu jest przejście dla pieszych".
Sukces rządu? Kierowcy wiedzą swoje.
