Mój głos w sprawie kazirodztwa.
W przypadku miłości kazirodczej nie jest problemem sam fakt, że ona ma miejsce. Problemem są następstwa. W wypadku relacji "pionowych", czyli między rodzicem a dzieckiem mamy tu do czynienia z taką paletą powikłań emocjonalnych i tak olbrzymim polem do nadużyć, że dyskusja, prowadzona na polu legalizmu, traci sens.
W wypadku relacji poziomych, czyli na przykład w rodzeństwie, problem nie dotyczy ani emocji, ani seksu. Problemem jest - w tym wypadku dokładnie tak, jak w relacjach pionowych - "owoc".
Owoc ulega deformacjom, bo życie na Ziemi tak zaprogramowano, aby dbało o różnorodność edycji. Cel jest bardzo prosty: im więcej różnych form na tym samym poziomie, tym większa szansa na przetrwanie i odtworzenie gatunku, gdyby coś dużego pierdyknęło w planetę.
Karą za brzydkie zabawy jest losowa deformacja. Po kilku razach dany ród już wie, że "nie wolno!"
Ale jak teraz rozgorzeje dyskusja, "kiedy można", to oszaleje nawet najprostszy pantofelek, chory na amebę. W kolejce niecierpliwie przytupują przedstawiciele środowisk LGBT. A przed nimi - katowane i molestowane dzieci z "rodzin" zastępczych i państwowych domów dziecka.
